tarifsiz duygu

Bir ayrılık acısını atlatmanın kolay yolunu bulmayı isterdim,bu konuda herkesin söyleyecek bir sözü vardir elbet.kime sorsan yaşadığı bir aşk acısından bahseder.7 yaşındaki ilkokul çocuğu da 70 yaşındaki amca da. O anı yaşarken yeryüzündeki en adaletsiz acının bu olduğuna kanaat getirdim.Hak etmediğim bir şekilde yaşadığım, hak etmediğim bir duygu bu.kaç sabah daha göğsünü delercesine şiddetini hissettiren bu acı eşliğinde uyanmak gerekir? Bütün gece düşünmekten ağrıyan başın ve uykuya muhtaç gözlerin her kapandığında, onunla ilgili bir sahnenin zihnimde canlandığı görüntüleri unutmak ne kadar sürerdi ki? Kaç gece daha göz yaşlarimin ıslattığı yastığın nemini yanaklarımda hissedecektim? O anı yaşarken nefes almamı zorlaştıran ve her aklıma geldiğinde yutkunmamı sağlayan o acının tarifini vermek o kadar zor ki...