21 Kasım 2010 Pazar

Hayatla mutabakat.

insan, belirli yaşlarda hayatla mutabakat yaparmış.Hayatın neresindeyim, nasıl gidiyorum....Belirli yaşlarda kilometre taşı gibi hayatını sorgularmışşsın.Sanırım 27 bunlardan bir tanesiydi.

Yirmili yaşların başlarında iken hayatımda olmayan bir çok şey için yaşımın daha küçük olduğunu mazeret göstererek kendimi telkin ederdim.Şimdi erken, yaşım kaç ki daha? sabret biraz muratt.... zamanla olur.. diye teselli verirdim,ertelenmiş istekleri biriktirirdim.hayallerimi dizginlerdim..Zihnimde modelini çıkardığım 30 yaşımdaki ideal insan portresine yaklaşacağımdan tereddütüm olmazdı, her geçen gün kendime daha da yenilikler kattığımı ve ideallerime yaklaştığımı düşünürdüm.

Şuan mutabakat yapıyorum; o kadar zaman kendimi teselli edip, beklediğim, sabrettiğim şeyler için hala mı mazeretlerim var? Ulaşacağımı düşündüğüm ve  hala ulaşamadığım hedeflerim? cevapları hoşuma gitmese de gerçeklerle yüzleşmek zor geliyor bazen...bazen insan çevresindekilerle kıyaslıyor kendini..aklında hiç  evlilik yokken bütün arkadaşlarının evlenip, çocuk sahibi olduğunu gören bir kadının, iç güdüsel olarak evlenmek istemesi gibi...Ulaşılmış hedeflerin artık tatmin  etmemesi gibi..Yakın çevredeki kişilerin hayata karşı yaptığı her atılımda, kendimin aslında hayata karşı pasif olduğumu farkediyorum.Belki de yerim de saydığımı.... Bazen de ulaşamadığım cigeri kötülüyorum...insanin doğasında var sanırım; kendine toz konduramamak...almam gereken çok yol var.. ve bi yerden başlamak lazim; ama hayatı ertelediğimi görüyorum..Geçen süreç ise 30'uma yaklaştıkça kafamdaki ideal portreyle aramdaki mesafeyi koruduğumu farkettiriyor.Korkarım ki bu süreç yaşamın belirli noktalarında tekrar
ziyaret edecek.kendi gelecek kaygım yerini, evlendikten sonra ki ailemin ve hatta çocuğumun gelecek kaygılarına bırakacak.Belki hedeflerim ve sorumluluklarım daha da ağırlaşacak.
Az çok kestirebiliyorum bunları. Kestiremediğim ise her dönemde bunlarla başa çıkabilecek olgunluk ve sabrı kendimde bulup bulamayacağım.
Çünkü yaşım büyüse de içimdeki çocuk büyümüyor, sadece bakış açım değişiyor.